Guð hjálpi þér!

Ég er ekki mánudagsmanneskja og ég er alls ekki mars manneskja, reyndar ekki febrúarmanneskja heldur, jaaaaa ef við eigum að kryfja þetta alveg þá er mér lítið um vetur og skammdegi.

Skammdeginu fylgir ekki bara óráðið veður heldur allskonar bakteríur banka upp á.

Vesalings kassadrengurinn í matvörubúðinni í dag er sennilega að stíga upp úr einhverjum kverkaskít eða um það bil að liggja flatur af inflúensum sem herja á hann og var hann ekki sjón að sjá í dag. Ég hálf fann til með honum þar sem hann sat og renndi matnum mínum í gegnum geislann og saug upp í nefið í takt við hvert "bíp" sem heyrðist í geislaapparatinu.

Allt í einu afmyndaðist hann í framan...... varð hálf krumpaður og augun urðu skásett eins og í kínverja og svo kom það sem ég óttaðist..... aaaaaaaatttsjjjúúúúúúúú og svona eins og sjentilmönnum sæmir þá greip hann með hendinni fyrir vit sér svo ég fengi ekki allt gumsið á mig.

Eitthvað hefur skilað sér út um vit hans því að hann horfði vandræðalegur á mig, ennþá með hendina fyrir andlitinu á sér, ég sagði "Guð blessi þig" við hann og sýndist ég sjá þakklætisbros bak við hendina. Með aðra hendina fyrir vitum sér notaði hann hina til að halda áfram að geisla matvöruna sem ég var að versla. Ég raðaði í pokann og sá svo út undan mér hvar hann færði hendina varlega niður að lærinu og þurrkaði afurðirnar sem voru í hendinni í buxurnar. Hann leit flóttalega á mig og vonaðist greinilega til að ég hefði ekki tekið eftir þessu. Til öryggis þá þurrkaði hann hendina líka í peysuna og greip mjólkina og geislaði hana.

Mitt fyrsta verk þegar ég kom heim var að sótthreinsa mjólkurfernurnar og krítarkortið mitt og sambýlingurinn minn horfði á mig stóreygður. Þegar ég setti síðustu mjólkurfernuna inn í ísskáp þá fann ég hvar mig byrjaði að kitla í nefinu......... aaaaatttssssjúúúúúúú.... glumdi frá mér inn í eldhúsi.

"Guð hjálpi þér" heyrðist inn úr sjónvarpsherbergi....... "ertu að kvefast?"